Νήπιο, του οποίου ο πατέρας είχε την ονομαστική του εορτή, θέλησε να του προσφέρει ένα δώρο. Διάλεξε ένα από τα μολύβια του, το δίπλωσε με χρωματιστό χαρτί, το έδεσε με κορδέλα και το προσέφερε λέγοντάς του: Μπαμπά είναι το δώρο μου για την γιορτή σου, μου αρέσει αυτό το μολύβι αλλά δεν πειράζει πάρτο εσύ, εγώ έχω κι άλλο.
Ο πατέρας δήλωσε, ότι ωραιότερο και πιο ζεστό δώρο δεν είχε ξαναπάρει. Τα παιδί με αυτό τον απλό και ωραίο τρόπο είχε ορίσει τον συμβολισμό του δώρου. Ένα δώρο με αυτοσχεδιασμό, γεμάτο αγάπη, φαντασία και συναίσθημα. Τι καλλίτερο θα μπορούσε να είναι.
Αυτόν τον συμβολισμό του δώρου, ας προσπαθήσουμε εμείς οι γονείς να κρατήσουμε, να προβάλουμε και να καλλιεργήσουμε στα παιδιά μας δίδοντάς τους τις απαραίτητες ευκαιρίες.
Η συνήθης ερώτηση της μητέρας προς το παιδί :
Τι δώρο θα ήθελες να αγοράσεις στο φίλο σου για τα γενέθλιά του, θα μπορούσε να αντικατασταθεί με
Τι δώρο θα μπορούσες να φτιάξεις στο φίλο σου για τη γιορτή του.
Στη δήλωση δε αδυναμίας του παιδιού να φτιάξει αυτός το δώρο, η μητέρα ξεκινά την προσπάθεια ΑΛΛΑΓΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ της συλλογιστικής του παιδιού που εμείς του έχουμε χτίσει.
Του αναπτύσσει τις δυνατότητες που έχει να το φτιάξει, και τη χαρά που θα εισπράξει και θα δώσει με την δημιουργία του. Τον ενθαρρύνει με διάφορες ιδέες ζωγραφικής, χαρτοκοπτικής και χαρτοκολλητικής, πηλοπλαστικής, κηπουρικής, ξυλοκατασκευής, και το προτρέπει να συμβουλευτεί και κάποιο βιβλίο κατασκευών και σχεδίων για μικρά παιδιά, που έχει προβλέψει να αγοράσει από βιβλιοπωλείο.
Οφείλουμε να διδάξουμε στα παιδιά μας, ότι η αξία του δώρου είναι η αγάπη που εμπεριέχει το δώρο, και ότι όταν ο φίλος μας έχει ξοδέψει πέρα από χρήματα, κόπο και χρόνο να το ετοιμάσει είναι πιο σημαντικό και από ένα ακριβό δώρο. Θα κατευθύνουμε λοιπόν σιγά- σιγά το παιδί μας να σκέπτεται και να φέρνει στην επιφάνεια την αγάπη που εμπεριέχει κάθε δώρο και δευτερευόντως την χρηστικότητά του.
Φίλη μου εκπαιδευτικός που είχε επισκεφθεί τα παιδιά της στον Καναδά, μου μετέφερε τον εξής διάλογο με τον εγγονό της .
Εγγονός: Γιαγιά τι δώρο θα μου κάνεις στα γενέθλιά μου;
Γιαγιά: Την αγάπη μου.
Εγγονός: Η αγάπη γιαγιά δεν είναι δώρο, απαντά έκπληκτος και ξαφνιασμένος.
Γιαγιά : Και βέβαια είναι δώρο, είναι δώρο πολύτιμο και δυσεύρετο, δεν πουλιέται και δεν αγοράζεται, η
το έχεις μέσα σου και είσαι τυχερός και το προσφέρεις , η δεν το έχεις και είσαι φτωχός.
Εγώ λοιπόν για σένα έχω αυτό το πολύτιμο και πανάκριβο δώρο μέσα μου, που πλημμυρίζει την
καρδιά μου και θα σου το προσφέρω στα γενέθλιά σου μέσα από μια ανοιχτή και ζεστή αγκαλιά
και ένα καυτό φιλί.
Εγγονός: Σαν να έχεις δίκιο γιαγιά τώρα που το σκέπτομαι, δεν το είχα σκεφθεί ποτέ έτσι.
Ο γιορταστής και αποδέκτης των δώρων μαθαίνει να αγαπά, να σέβεται και να διατηρεί τα δώρα των φίλων του. Όταν αχρηστεύεται ένα δώρο χάνεται και ο συμβολισμός της αγάπης που εμπεριέχει, και αυτόν θα πρέπει να τον διαφυλάξουμε για τον συναισθηματικό πλούτο των παιδιών μας.
Μια καλή ιδέα είναι να αναρτώνται τα δώρα σε πίνακες εκθεμάτων στο δωμάτιο του παιδιού με διάφορους και χαριτωμένους τρόπους, να έχουν μια περίοπτη θέση για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα η ακόμη καλλίτερα μέχρι την επόμενη γιορτή. Το παιδί βλέπει συνεχώς τα δώρα, οι αναμνήσεις που του φέρνουν τον χαροποιούν, τον διασκεδάζουν, σκέπτεται και ομιλεί με τους φίλους του, δένεται με αυτούς και σχεδιάζει τι μπορεί να κάνει και αυτός για τις δικές τους γιορτές.
Όταν φτάσει η ώρα της αποκαθήλωσης των δώρων, με αγάπη και σεβασμό τα αποθηκεύουμε αφού χαράξουμε το όνομα του δωρητή και την ημερομηνία. Δεν πετιέται τίποτε, ο συμβολισμός πρέπει να παραμείνει. Μετά από χρόνια το αποθηκευμένο υλικό όλων των ετών ξαναβρίσκει την θέση του σε μια εκδήλωση εκθεμάτων από το παιδί και την οικογένειά του, καλώντας όλους τους φίλους να δουν όλοι μαζί την πορεία της ζωής τους, να σχολιάσουν, να θυμηθούν, να γελάσουν και να χαρούν.
Βέβαια υπάρχουν δώρα που με την χρήση έχουν χάσει τον λειτουργικό τους ρόλο, έχουν σπάσει, αχρηστευθεί και οδεύουν για τον σκουπιδοτενεκέ. Εκεί λοιπόν οι γονείς μπορεί να παρέμβουν να ενθαρρύνουν τα παιδιά τους να στήσουν σε ατομικό η ομαδικό επίπεδο ένα εργαστήρι δημιουργίας έργων, από τα σπασμένα και παλιά υλικά, για να πάρει σάρκα και οστά η άνευ ορίων έκφραση της δημιουργικότητά τους. Οι συνθέσεις και συνδυασμοί χρωμάτων και σχεδίων, οι συναρμολογήσεις διαφόρων υλικών για ανάδειξη νέων έργων, θα απελευθερώσει την δημιουργική φαντασία των παιδιών σε τέτοιο βαθμό που το αποτέλεσμα θα είναι ασύλληπτο.
Ο πατέρας δήλωσε, ότι ωραιότερο και πιο ζεστό δώρο δεν είχε ξαναπάρει. Τα παιδί με αυτό τον απλό και ωραίο τρόπο είχε ορίσει τον συμβολισμό του δώρου. Ένα δώρο με αυτοσχεδιασμό, γεμάτο αγάπη, φαντασία και συναίσθημα. Τι καλλίτερο θα μπορούσε να είναι.
Αυτόν τον συμβολισμό του δώρου, ας προσπαθήσουμε εμείς οι γονείς να κρατήσουμε, να προβάλουμε και να καλλιεργήσουμε στα παιδιά μας δίδοντάς τους τις απαραίτητες ευκαιρίες.
Η συνήθης ερώτηση της μητέρας προς το παιδί :
Τι δώρο θα ήθελες να αγοράσεις στο φίλο σου για τα γενέθλιά του, θα μπορούσε να αντικατασταθεί με
Τι δώρο θα μπορούσες να φτιάξεις στο φίλο σου για τη γιορτή του.
Στη δήλωση δε αδυναμίας του παιδιού να φτιάξει αυτός το δώρο, η μητέρα ξεκινά την προσπάθεια ΑΛΛΑΓΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ της συλλογιστικής του παιδιού που εμείς του έχουμε χτίσει.
Του αναπτύσσει τις δυνατότητες που έχει να το φτιάξει, και τη χαρά που θα εισπράξει και θα δώσει με την δημιουργία του. Τον ενθαρρύνει με διάφορες ιδέες ζωγραφικής, χαρτοκοπτικής και χαρτοκολλητικής, πηλοπλαστικής, κηπουρικής, ξυλοκατασκευής, και το προτρέπει να συμβουλευτεί και κάποιο βιβλίο κατασκευών και σχεδίων για μικρά παιδιά, που έχει προβλέψει να αγοράσει από βιβλιοπωλείο.
Οφείλουμε να διδάξουμε στα παιδιά μας, ότι η αξία του δώρου είναι η αγάπη που εμπεριέχει το δώρο, και ότι όταν ο φίλος μας έχει ξοδέψει πέρα από χρήματα, κόπο και χρόνο να το ετοιμάσει είναι πιο σημαντικό και από ένα ακριβό δώρο. Θα κατευθύνουμε λοιπόν σιγά- σιγά το παιδί μας να σκέπτεται και να φέρνει στην επιφάνεια την αγάπη που εμπεριέχει κάθε δώρο και δευτερευόντως την χρηστικότητά του.
Φίλη μου εκπαιδευτικός που είχε επισκεφθεί τα παιδιά της στον Καναδά, μου μετέφερε τον εξής διάλογο με τον εγγονό της .
Εγγονός: Γιαγιά τι δώρο θα μου κάνεις στα γενέθλιά μου;
Γιαγιά: Την αγάπη μου.
Εγγονός: Η αγάπη γιαγιά δεν είναι δώρο, απαντά έκπληκτος και ξαφνιασμένος.
Γιαγιά : Και βέβαια είναι δώρο, είναι δώρο πολύτιμο και δυσεύρετο, δεν πουλιέται και δεν αγοράζεται, η
το έχεις μέσα σου και είσαι τυχερός και το προσφέρεις , η δεν το έχεις και είσαι φτωχός.
Εγώ λοιπόν για σένα έχω αυτό το πολύτιμο και πανάκριβο δώρο μέσα μου, που πλημμυρίζει την
καρδιά μου και θα σου το προσφέρω στα γενέθλιά σου μέσα από μια ανοιχτή και ζεστή αγκαλιά
και ένα καυτό φιλί.
Εγγονός: Σαν να έχεις δίκιο γιαγιά τώρα που το σκέπτομαι, δεν το είχα σκεφθεί ποτέ έτσι.
Ο γιορταστής και αποδέκτης των δώρων μαθαίνει να αγαπά, να σέβεται και να διατηρεί τα δώρα των φίλων του. Όταν αχρηστεύεται ένα δώρο χάνεται και ο συμβολισμός της αγάπης που εμπεριέχει, και αυτόν θα πρέπει να τον διαφυλάξουμε για τον συναισθηματικό πλούτο των παιδιών μας.
Μια καλή ιδέα είναι να αναρτώνται τα δώρα σε πίνακες εκθεμάτων στο δωμάτιο του παιδιού με διάφορους και χαριτωμένους τρόπους, να έχουν μια περίοπτη θέση για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα η ακόμη καλλίτερα μέχρι την επόμενη γιορτή. Το παιδί βλέπει συνεχώς τα δώρα, οι αναμνήσεις που του φέρνουν τον χαροποιούν, τον διασκεδάζουν, σκέπτεται και ομιλεί με τους φίλους του, δένεται με αυτούς και σχεδιάζει τι μπορεί να κάνει και αυτός για τις δικές τους γιορτές.
Όταν φτάσει η ώρα της αποκαθήλωσης των δώρων, με αγάπη και σεβασμό τα αποθηκεύουμε αφού χαράξουμε το όνομα του δωρητή και την ημερομηνία. Δεν πετιέται τίποτε, ο συμβολισμός πρέπει να παραμείνει. Μετά από χρόνια το αποθηκευμένο υλικό όλων των ετών ξαναβρίσκει την θέση του σε μια εκδήλωση εκθεμάτων από το παιδί και την οικογένειά του, καλώντας όλους τους φίλους να δουν όλοι μαζί την πορεία της ζωής τους, να σχολιάσουν, να θυμηθούν, να γελάσουν και να χαρούν.
Βέβαια υπάρχουν δώρα που με την χρήση έχουν χάσει τον λειτουργικό τους ρόλο, έχουν σπάσει, αχρηστευθεί και οδεύουν για τον σκουπιδοτενεκέ. Εκεί λοιπόν οι γονείς μπορεί να παρέμβουν να ενθαρρύνουν τα παιδιά τους να στήσουν σε ατομικό η ομαδικό επίπεδο ένα εργαστήρι δημιουργίας έργων, από τα σπασμένα και παλιά υλικά, για να πάρει σάρκα και οστά η άνευ ορίων έκφραση της δημιουργικότητά τους. Οι συνθέσεις και συνδυασμοί χρωμάτων και σχεδίων, οι συναρμολογήσεις διαφόρων υλικών για ανάδειξη νέων έργων, θα απελευθερώσει την δημιουργική φαντασία των παιδιών σε τέτοιο βαθμό που το αποτέλεσμα θα είναι ασύλληπτο.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου